به گزارش عصر اتحاد در گرمای یک روز عادی خوزستان ، حادثه‌ای رخ داد که عادی نبود. دزدان مسلح، به خانه‌ای هجوم بردند؛ با نقشه‌ی زور، با زبان تهدید، با قلب‌های سیاه. اما آنچه ندیده بودند، قد علم‌کرده‌ی غیرت بود. پدری ایستاد. با دستانی که نان‌آور خانه بودند و قلبی که پناه چهار دختر بی‌پناه بود. در لحظه‌ای که وحشت در چشم عزیزانش موج می‌زد، او تصمیم گرفت «مرد بودن» را نه در شعار، که در عمل معنا کند.
پدر دلاور اهل شعیبیه ى خوزستان، با تمام وجودش ایستاد و اجازه نداد آن خانه، قبرستان حرمت و امنیت شود. او جان خود را میان خانواده‌اش و سلاح شرارت سپر کرد. و حالا ، پس از دفع تهدید ، پس از دفاعی مشروع و انسانی ، او نباید در معرض بی مهری قانون یا انتقام عشایری قرار گیرد.
*او شایسته تکریم است، نه پیگرد*
جای این پدر ، در زندان نیست ، جایگاهش بر مسند تجلیل ملی است . جمهوری اسلامی ایران که دفاع از ناموس و خاک را بر تارک ارزش‌های خود نشانده ، اکنون باید در کنار مردان مردش بایستد . مردانی که مرز شرف را ، نه فقط در جبهه ها، بلکه در خانه هایشان هم حفظ کرده‌اند.
قهرمان دلیر خوزستانی *مدافع حرم خانواده* نیاز به حمایت قضایی ، امنیت جانی ، و حمایت اجتماعی دارد . نباید اجازه داد تهدید به انتقام عشیره‌ای یا پیگردهای نابجا، قلب چنین مردان شریفی را بلرزاند. او باید احساس کند که پشتش به قانون گرم است، نه گرفتار پیچ و خم آن .
از حاکمیت انتظار داریم حمایت رسمی و علنی از این پدر در برابر هر تهدید عشیره‌ای یا تلافی‌جویانه را اعلام نماید . و نسبت به تکریم علنی این رفتار در رسانه‌ی ملی، به عنوان الگوی مردانگی و مسئولیت پذیری اهتمام ورزند . اگر امنیت خانه ها، مرز اول امنیت ملی است، پس مدافعان آن خانه‌ها را باید چون مرزداران تکریم کرد. امروز ، سکوت در برابر تهدید این پدر ، تضعیف هزاران پدر دیگر است که هر روز ممکن است در موقعیت او قرار گیرند.
*درود بر مردی که اگرچه خالق او را از خاک آفرید ، ولی بی شک خاکش از جنس غیرت فولادیست .*
