مینا رامی: وحدت اقوام خوزستان، اگر به‌درستی هدایت شود، می‌تواند این استان را به یک پل ارتباطی بین ایران و کشورهای همسایه تبدیل کند.از منظر سیاسی، وحدت اقوام خوزستان می‌تواند به تقویت دیپلماسی منطقه‌ای ایران کمک کند. خوزستان به دلیل هم‌مرزی با عراق و نزدیکی به خلیج‌فارس، موقعیت استراتژیکی دارد.
بازارهای مرزی مانند شلمچه و چذابه، که محل تلاقی فرهنگ‌های مختلف هستند، فرصت‌های بی‌نظیری برای تجارت منطقه‌ای فراهم می‌کنند. ایجاد بازارهای مشترک چندقومیتی که در آن محصولات کشاورزی، صنایع دستی و تولیدات محلی اقوام مختلف عرضه شود، می‌تواند به رونق اقتصادی منجر شود. این بازارها نه‌تنها به اشتغال‌زایی کمک می‌کنند، بلکه به تقویت پیوندهای فرهنگی میان اقوام نیز یاری می‌رسانند.یکی از نمونه‌های موفق وحدت اقتصادی، همکاری اقوام در صنعت شیلات و کشاورزی است. برای مثال، در مناطق ساحلی خوزستان، اقوام عرب و دیگر گروه‌ها با همکاری در صید و پرورش آبزیان، توانسته‌اند به بازارهای منطقه‌ای دسترسی پیدا کنند.
این همکاری‌ها نشان‌دهنده پتانسیل بالای وحدت قومی برای ایجاد زنجیره‌های اقتصادی پایدار است. حمایت از چنین ابتکاراتی می‌تواند به کاهش فقر و افزایش درآمدهای محلی منجر شود.با این حال، دستیابی به وحدت کامل نیازمند رفع چالش‌هایی مانند سوءتفاهم‌های فرهنگی و کمبود زیرساخت‌های آموزشی است.
برنامه‌های فرهنگی مانند جشنواره‌های مشترک و آموزش زبان‌های محلی در کنار فارسی می‌تواند به تقویت همدلی کمک کند. همچنین، دولت باید با سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های مرزی، زمینه را برای مشارکت اقتصادی اقوام فراهم کند. وحدت اقوام خوزستان، با هدایت صحیح، می‌تواند این استان را به یک مرکز دیپلماتیک و اقتصادی در منطقه تبدیل کند.
