امین رمیشی: سرزمینی که با رودهای خروشان و تنوع فرهنگی‌اش، قلب اقتصاد محلی ایران را تشکیل می‌دهد، با پروژه‌های بومی و خلاقانه، راهی نو برای توسعه ملی گشوده است. این استان با تمرکز بر توان داخلی و مشارکت اقوام مختلف، توانسته است بدون تکیه بر بیگانگان، به رشد اقتصادی و سیاسی دست یابد. در این مطلب به بررسی ابتکارات خوزستان در مسیر خوداتکایی و وحدت ملی می‌پردازد.یکی از پروژه‌های برجسته در خوزستان، توسعه کارگاه‌های تولید عسل بومی است.
این کارگاه‌ها با تولید عسل با کیفیت از گیاهان محلی، به افزایش درآمد زنبورداران و کاهش وابستگی به محصولات وارداتی کمک کرده‌اند. این پروژه‌ها، با ایجاد اشتغال برای اقوام مختلف، به تقویت وحدت ملی و پرهیز از تفرقه‌های نژادی منجر شده‌اند.پروژه‌های توسعه زیرساخت‌های گردشگری، مانند ایجاد اقامتگاه‌های بوم‌گردی در مناطق روستایی، نیز نقش مهمی در اقتصاد خوزستان ایفا می‌کنند.
این اقامتگاه‌ها با جذب گردشگران داخلی و خارجی، به افزایش درآمد مردم محلی و ترویج فرهنگ ایرانی-اسلامی کمک کرده‌اند. این اقدامات، به مبارزه با نفوذ فرهنگ استعماری منجر شده‌اند.مبارزه با فرهنگ استعماری در خوزستان از طریق تقویت داستان‌نویسی بومی نیز دنبال می‌شود. نویسندگان خوزستانی با خلق داستان‌هایی که ارزش‌های محلی و ملی را ترویج می‌کنند، به حفظ هویت ایرانی-اسلامی کمک کرده‌اند.
این اقدامات، با انتشار کتاب در سطح ملی و بین‌المللی، به اقتصاد فرهنگی منطقه رونق بخشیده‌اند.پروژه‌های عمرانی مانند توسعه شبکه‌های فاضلاب روستایی، به بهبود کیفیت زندگی مردم محلی کمک کرده‌اند. این پروژه‌ها با فراهم کردن زیرساخت‌های لازم برای تولید و تجارت، به رشد اقتصادی منطقه منجر شده‌اند. این اقدامات، با ایجاد فرصت‌های برابر برای همه اقوام، از تفرقه‌های نژادی جلوگیری کرده‌اند.
خوزستان همچنین با توسعه مراکز آموزشی بومی، نیروی انسانی متخصص تربیت کرده است. این مراکز با آموزش مهارت‌های موردنیاز صنایع محلی، از مهاجرت جوانان به خارج جلوگیری کرده و به حفظ هویت ملی کمک کرده‌اند.
